PIG HUNTING - POLOWANIE NA DZIKI

Musieliśmy ocenzurować naszego bloga, bo zdjęcia, które dziś zamieścimy mogą przez niektórych zostać uznane za drastyczne, choć dla ludzi mieszkających tutaj przedstawiają najnormalniejszą w świecie normalkę, a nawet nielada atrakcję.
Ale od początku.
Dziś Wielkanoc, dlatego po śniadaniu wybraliśmy się do kościoła - po raz kolejny zaskoczyło nas tempo mszy - 25 minut i do domu. Ale my nie pojechaliśmy do domu, tylko do Kate, dla której zbieramy szafran, tym razem, żeby zobaczyć jej farmę. Przywieźliśmy trochę mazurków, Kate wyraziła stosowny zachwyt, wypiliśmy kawę i rozklekotanym farmerskim samochodem ruszyliśmy na wycieczkę. Farma jest piękna! I ogromna. Niby wszystko podobnie jak na Południu, ale widać, że klimat jest tu łagodniejszy, na pastwiskach rosną palmy, a ze szczytów wzgórz widać ocean. No i przejażdżka na pace samochodu - w tej kwestii jesteśmy jak dzieci :)

Farma Kate i ocean w tle :)

Po wycieczce wszystkim nam się tak dobrze rozmawiało, że zostaliśmy jeszcze na lunch i gdzieś w międzyczasie dowiedzieliśmy się, że dziś w pubie po południu będzie zakończenie weekendowego polowania na dziki. Pomyśleliśmy, że to może być coś ciekawego, więc podjechaliśmy zobaczyć.
Nie wiem co które z nas sobie wyobrażało, ale ja jakoś spodziewałam się zjazdu starszych farmerów i nie wiem co...dużo piwa?
Tymczasem przed pubem sznurek aut, każdy wracający z polowania zdejmuje z paki swoją zdobycz. Dziki są ważone i wieszane na specjalnych hakach na zewnątrz, żeby każdy mógł je sobie obejrzeć, a ich waga i nazwisko myśliwego zapisywane - to jeden z konkursów: kto upoluje najcięższe zwierzę.

Myślicie, że to dziwne, albo trochę niesmaczne? Spokojnie, to dopiero początek. Bo polowanie na dziki to rzecz rodzinna. Na polowanie jeździ się z dziećmi i dzieci to uwielbiają. Oczywiście dzieci nie polują na dziki - jest przecież mnóstwo mniejszych zwierząt, bardziej dla dzieci - są zające, króliki, fretki, kaczki; jest też odrębny konkurs wagowy dla dzieci.


Jasne, życie na farmie to także polowanie. Ale największa abstrakcją i czymś zupełnie nieodgadnionym jest dla nas konkurs dla dzieci na najlepsze przebranie dla upolowanego zająca. Mówię serio. Fantazja ich ponosi :)



A my, naiwniaki, myśleliśmy, że jak Robert zastrzelił jelenie, to było duże wydarzenie ;)

Ale to zaledwie część pierwsza radochy. Bo jak już wszystkie dziki (oraz jelenie, kozy i co tam się komu upolowało) zostały zważone, przyszła pora na konkursy sprawnościowe - wyścig z przeszkodami. W różnych kategoriach wiekowych i z różnym obciążeniem.

Dzieci biegły z upolowanym królikiem...





...jak widać, technika trzymania zdobyczy dowolna ;)

Młodzież i dorośli biegli z dzikiem - mniejszym i większym.

Gdybyśmy tego nie zobaczyli, a ktoś by o tym opowiadał, to w życiu byśmy nie uwierzyli ;)
Po wyścigu miał być konkurs ryczenia jak jeleń - ale zdecydowaliśmy, że na nas już czas i zebraliśmy się do domu, żeby móc to wszystko opisać. Nie bardzo wiemy jak się do tego odnieść, ani jak to jakoś mądrze skomentować, dlatego zostawiamy Was ze zdjęciami i przemyśleniami :)

i oczywiście Wesołych Świąt!
Pozdrawiamy,
K&iG.